Tyle frajdy to ja dawno nie miałem! Recenzja hulajnogi elektrycznej City Rider 5 od Goclever

Wiemy już doskonale co to są tak zwane hoverboardy, tym bardziej, że po okresie komunijnym sporo dzieciaków już na tym jeździ. Dla przypomnienia, to takie elektryczne deski z kołami po bokach, na których stajemy i przechylając się w odpowiednią stronę, jedziemy do przodu lub do tyłu. O ile nauka jazdy na takim czymś nie przychodzi łatwo, to już na takiej hulajnodze umie jeździć chyba każdy. Żadnej filozofii w tym nie ma, bo wystarczy stanąc jedną nogą na hulajnodze, a drugą co jakiś czas się odpychać żeby nabrać prędkości. No chyba, że jest elektryczna to nawet odpychać się nie musimy (oczywiście do czasu rozładowania akumulatora), bo wystarczy stanąć i nacisnąć jeden przycisk. Jednym z takich elektrycznych gadżetów jest hulajnoga Goclever City Rider 5.

Pewnie każdy wie co to jest hulajnoga i jak wygląda, ale akurat w tym przypadku jest jest hulajnoga elektryczna, więc z której strony by nie spojrzeć, jest masywniejsza, większa i cięższa od tej „nromalnej”. Ale w porównaniu z innymi pojazdami elektrycznymi wcale nie wypada tak źle, bo waży dokładnie 8,2 kilograma, w większości została wykonana z aluminium, a miejsce, w którym stawiamy nogi zostało wyłożone antypoślizgowym materiałem z powierzchnią podobną do papieru ściernego. Na kierownicy, a w zasadzie to rączkach, które dokręcamy do całości znajduje się guma, więc ręcę nie mają nam się prawa ślizgać, choć ja proponuję założenie jakichś rowerowych rękawiczek dla zwiększenia komfortu. Niestety po dłuższej przejażdżce, a tym bardziej w słoneczną pogodą ręce potrafią nam się spocić. Na kierownicy zauważymy tam też prosty, podświetlany komputer pokładowy z prędkościomierzem, stanem naładowania baterii, dystansem i jeszcze kilkoma mniej istotnymi danymi. Tam też łączamy hulajnogę – wystarczy przytrzymać dłuższą chwilę środkowy przycisk. W tym miejscu muszę przyczepić się do jednej rzeczy. Komputer tak naprawdę pokazuje chwilowe obciążenie, więc nie jesteśmy w stanie dokładnie określić ile baterii pozostało. Wygląda to mniej więcej tak. Jedziemy, mamy 5 kresek baterii, przyspieszamy i utrzymujemy najwyższą prędkość i nagle spadają dwie kreski, a gdy za chwilę zwolnimy czy będziemy jechać z górki to stan baterii się podwyższa. Z przodu zamontowano pionowy pasek z diodami LED, które dają mocne, jasne światło i dobrze oświetlają drogę.

Warto też napisać, że hulajnogę trzeba przygotować do pierwszej jazdy, po wyjęciu wszystkiego z opakowania. Przygotować to znaczy, dokręcić dwie rączki do ramy i za pomocą dołączonego imbusa wyregulować pozycję manetek do przyspieszania i hamowania.

Hulajnogę napędza 250-watowy silnik, który został umieszczony w przednim kole, a energia magazynuje się w bateriach od firmy LG, które łącznie mają 6600 mAh i znajdują się w ramie kierownicy. Tak przynajmniej wnioskuję, bo rama kierownicy jest gruba, a w jej górnej części znajduje się złącze do ładowania. Wydaje mi się, że mocy jest wystarczająco, choć nie można wykluczyć sytuacji, że czasami wyprzedzi nas jakiś napalony rowerzysta czy Pani Jadzia z zakupami biegnąca na autobus. Hulajnogę rozpędzamy za pomocą czarnej manetki po prawej stronie i podobnie też hamujemy, z tym, że wciskając czerwoną manetkę po lewej. Do hamowania możemy też wykorzystać hamulec nożny przy tylnym kole, ewentulnie zeskoczyć, co też jest metodą, choć nieco mniej bezpieczną. Podczas hamowania za pomocą manetki czujemy delikatne szarpnięcie (co w sumie zależy od prędkości z jaką jedziemy i sytuacji na drodze) i można to porównać do czegoś w rodzaju hamowania silnikiem w samochodzie.

Hulajnoga ma składaną konstrukcję i wystarczy jedno pociągnięcie dźwigni, by szybko ją złożyć czy rozłożyć. Może nie po to by targać ją na ramieniu, ale żeby wrzucić ją do bagażnika samochodu i wykorzystać w awaryjnych sytuacjach, gdy przykładowo samochód odmówi nam posłuszeństwa czy kiedy będziemy musieli przemieścić się z punktu A do punktu B w godzinach szczytu. I właśnie wtedy taki mobilny transporter przydaje się najbardziej, a przynajmniej tak było w moim przypadku. Musiałem zostawić samochód u mechanika na kilka godzin, w dodatku na drugim końcu Kielc, a do tego zrobić to na tyle sprawnie żeby jeszcze wrócić do pracy. Ponad 5 kilometrów w jedną stronę udało się pokonać w około 15 minut co jest świetnym wynikiem, bo pewnie drugie tyle musiałbym doliczyć, stojąc samochodem w korkach. Zresztą, właśnie tak było, gdy odbierałem samochód. Trasę do mechanika na hulajnodze przejechałem w 16 minut, a wracając samochodem, przejeżdzając przez pierdyliard świateł i tracąc czas w korku, wyszło ponad pół godziny. Trasa nie należała jednak do najprzyjemniejszych, co z jednej strony było winą leżącą po stronie hulajnogi, a z drugiej, trasy jaką jechałem. Prawda jest taka, że brak jakiejkolwiek amortyzacji przedniego koła sprawia, że na nierównym chodniku telepie nami jak kotem po tabletkach i nawet sprytne omijanie dziur na nic się zdaje. Sytuacji nie poprawiają koła, które nie są pompowane, mają różną średnicę (to z przodu, gdzie jest silnik ma 5,5 cala, a z tyłu jest mniejsze i ma 5 cali) i tylko lekką warstwę gumy. Czasami trzeba zwolnić, czasami się zatrzymać albo po prostu iść na żywioł i przyjąć wszystkie drgania na siebie, co przyjemne raczej nie jest. Ja pomagałem sobie podciąganiem kierownicy (a tym samym przedniego koła), gdy widziałem, że zbliżam się do nierówności czy niewielkiego krawężnika. Podobnie jest na kostce brukowej, choć wtedy dochodzi jeszcze do zabawnej sytuacji, bo spod kół wydaje się podobny dźwięk do tego, jakbyśmy w hulajnodze zamiast prądu mieli jakiś silnik spalinowy. Plus przynajmniej jest taki, że ludzie się rozglądają co się zbliża i sami schodzą z drogi. Największą przyjemność z jazdy odczuwamy poruszając się po asfaltowej ścieżce rowerowej, jednocześnie wsłuchując się w lekki szum silnika. Szkoda tylko, że w Kielcach jest ich zbyt mało.

Jak szybko pojedziemy i ile tak naprawdę przejedziemy? Odpowiadając na pierwszą część pytania pewnie Was zaskoczę, bo na prostej drodze uzyskałem trochę wyższy wynik niż deklaruje producent – dokładnie 21 kilometrów na godzinę przy niemal pełnym akumulatorze. Jeżeli pojedziemy z górki jest szansa, że dopijemy nawet do 24-25 km/h. Z dystansem bywa różnie i powtórzę jeszcze raz, sporo zależy od tego jakie jest ukształtowanie trasy jaką jedziemy. U mnie hulajnoga rozładowała sie po około 12 kilometrach, więc jest to dolna granica tego, co podaje Goclever. Nie chcę tutaj nikogo bronić, ale przypuszczam, że zasięg zależy od podłoża po jakim się poruszamy, nachylenia terenu czy wreszcie wagi jeżdzącego. Tutaj wspomnę, że swobodnie może na niej jeździć osoba ważąca maksymalnnie 95 kg, ale w ramach ekstremalnych testów udało się zrobić kilka kółek osobie, która grubo przekraczała tę granicę. Niższy wynik pewnie był związany z tym, że jechałem po nierównym chodniku i w kilku miejscach lekko pod górkę. Być może, gdyby była to gładka, równa i prosta ścieżka rowerowa to byłoby bliżej górnej granicy, czyli 20 kilometrów.

Gdy już hulajnoga się rozładuje to podłączamy ją do prądu ładowarką podobną do tej jaką znajdziemy przy laptopach. Zasilacz ma prawie 60W mocy (29,4 V, max. 2A) i do ponownego napełnienia hulajnogi „paliwem” potrzebujemy maksymlanie 3 godzin. Jak już wspomniałem, gniazdo ładowania znajduje się w górnej części ramy, blisko kierownicy. Tutaj brakuje mi jedej rzeczy – osobnego wskaźnika naładowania baterii. Co prawda możemy włączyć komputer i sprawdzić stan naładowania, ale przydałaby się jakaś jedna dioda, która zmieniałaby kolor.

City Rider 5 to niewątpliwie świetne urządzenie do szybkiego przemieszczania się w większym mieście, dające przy tym ogromną frajdę z jazdy i trochę też satysfakcję z tego, że przemieszczamy się szybciej niż Ci wszyscy ludzie stojący w korkach, w autobusach czy swoich samochodach. Myślę, że jak na hulajnogę elektryczną jest też całkiem rozsądnie wycenione, bo kosztuje 1499 złotych. Niektóre deski (hoverboardy) są droższe albo kosztuje tyle samo. Hulajnoga jest bardzo dobrze wykonana i ma składaną konstrukcję, choć po czasie zaczęła trochę skrzypieć. Od samego początku też rama kierownicy ruszała się do przodu i do tyłu, co z początku może przywodzić na myśl jakieś niedopatrzenia w montażu, ale sprawdzałem i doszedłem do wniosku, że tak po prostu musi być, żeby, co niweluje wszelkie przeciążenia np. podczas hamowania.

Mówimy tutaj jednak o podstawowym wariancie, bo jeśli dopłacimy 500 złotych dostaniemy hulajnogę City Rider 5 Carbon z lżejszą (7,3 kg) i jak sama nazwa wskazuje, karbonową ramą, większym akumulatorem (8,8 Ah), większym zasięgiem na jednym ładowaniu (15-25 km) czy wreszcie amortyzatorem z przodu, czyli elementem, którego najbardziej brakowało mi w testowanym przeze mnie modelu (w recenzji wideo powiedziałem, że hulajnoga ma podpórkę, ale raczej tak nie jest, bo nie znalazłem jednoznacznej odpowiedzi).

Prezentowana hulajnoga elektryczna od Goclevera jest jedną z pierwszych na polskim rynku i muszę przyznać, że to dobry produkt, ale jeśli ja miałbym kiedyś taką kupować, na pewno zdecydowałbym się na ten droższy model, choćby tylko ze względu na amortyzator.

Plusy:

	Dobra jakość wykonania i materiały
	Antypoślizgowy podest
	Zadowalająca prędkość
	Wielka przyjemność z jazdy
	Składana konstrukcja ułatwiająca przenoszenie
	Szybki czas ładowania akumulatora
	Przyzwoita cena jak na osobisty transporter elektryczny
	Mocne przednie światło

Minusy:

	Stan baterii pokazujący chwilowe obciążenie
	Brak jakiekolwiek amortyzacji przedniego koła
	Zasięg (dystans) niższy niż deklaruje producent
	Słaby hamulec nożny
	Brak podpórki (nóżki)